-
1 czynić
1. (-nię, -nisz); imp -ń; perf u-; vt( wykonywać) to do2. vi( postępować) to actczynić cuda — to do lub work miracles lub wonders
czynić starania lub zabiegi — to take steps
czynić wszystko, co możliwe — to do one's best
* * *ipf.1. (= wykonywać coś) do; dobrze/źle czynić do good/evil; czynić cuda work miracles; czynić honory domu do the honours; czynić starania o coś strive for sth; czynić postępy make progress; czynić ustępstwa make concessions; czynić wysiłki make efforts; czynić wyznania confide; czynić coś w dobrej wierze do sth in good faith; czynić kogoś odpowiedzialnym za coś (= winić kogoś za coś) hold sb accountable l. responsible for sth; (= nakładać na kogoś obowiązek) make sb responsible for sth, put sb in charge of sth.2. (= zachowywać się) behave, act; czynić komuś dobrze do sb good; czynić czemuś zadość satisfy sth; nie czyń drugiemu, co tobie niemiło do as you would be done by; czyń (prędko), co masz czynić what you are about to do, do (quickly).3. (= składać się na coś) amount.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > czynić
-
2 czynić
\czynić cuda Wunder vollbringen\czynić postępy Fortschritte machen\czynić wszystko, co możliwe alles tun, was möglich ist\czynić zadość czemuś etw +dat Genüge tun, etw +dat Tribut zollen -
3 poczy|nić
pf vt książk. 1. to make [przygotowania, próby]- poczynić obserwacje na temat czegoś to make observations about sth- poczynić ustępstwa wobec kogoś to make concessions to sb- poczynić w czymś zmiany to make changes to sth- poczynić ogromne postępy to make enormous progress- poczynić kroki, żeby… to take steps in order to… ⇒ czynić2. to wreak [szkody]- burze poczyniły spustoszenia w całym kraju the storms wreaked havoc across the country ⇒ czynićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poczy|nić
См. также в других словарях:
czynić — ndk VIa, czynićnię, czynićnisz, czyń, czynićnił, czynićniony 1. «wykonywać, robić coś, być czynnym, działać» Wszystko, co czynił, czynił z pasją. ∆ Czynić jakimś, kimś, czymś «powodować stawanie się jakimś, kimś lub czymś» ◊ Czynić cuda… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
